Mijn naam is Thera van Gemert en ik werkte voorheen in dienstverband en nu werk ik alleen nog in mijn praktijk, die ik altijd naast mijn andere werkzaamheden heb gehad. De praktijk is gevestigd op mijn huisadres te Ulft. Ik ben begonnen als basisschoolleerkracht. Daarna heb ik gewerkt als ambulant begeleider in het speciaal onderwijs,

als remedial teacher en als docent in het voortgezet onderwijs. Om nog meer van de problematiek van de kinderen te begrijpen ben ik aan de universiteit van Nijmegen Pedagogische Wetenschappen gaan studeren. Vervolgens heb ik veel verschillende cursussen gevolgd voor verdere professionalisering op het gebied van gedragstherapie, dyslexie, dyscalculie en coaching.

Geen enkele behandeling/begeleiding is hetzelfde. Wat is passend en met de verschillende methodieken, bijdrage van ouders en/of school wordt de 'wandeling' ieder keer weer anders. Het gaat erom dat het werkt en dat uiteindelijk de cliënt weet wat helpend is voor de toekomst. Inspirerend is het volgende verhaal:

De parabel van de soepsteen Het gebeurde in de Middeleeuwen.... De tijd van epidemieën, hongersnood en crisis Een pelgrim op doorreis werd door honger gekweld en klopte op de eerste de beste deuraan.Daar zaten net toevallig enkele families bij elkaar: ze zaten zich -uit armoede- te warmen aan hetzelfde vuurtje. De pelgrim begreep best dat de mensen doodarm waren en dat hij dus niet zomaar om wat voedsel kon bedelen.Hij stelde voor om een grote ketel soep te koken. Iedereen keek verbaasd op van dat voorstel, want voor soep heb je toch heel wat nodig! Dat bleek geen bezwaar. De reiziger beweerde alles bij zich te hebben in zijn rugzak. Al wat hij nodig had was een grote ketel water. Goed. Ze lieten het zich geen drie keer zeggen. Haalden een reuzenketel water en zetten die

op het vuur. Toen haalde de man uit zijn rugzak een steen. "Nee, nee, geen gewone steen", zei hij, toen hij de vragende blikken zag. "Een echte soepsteen" ! Voorzichtig legde hij de steen in het water. En nu maar wachten.....vol spanning........vol nieuwsgierigheid.... "De soep zou gekruid moeten zijn", zei de man na een tijdje. Gelukkig was er nog wat zout in huis. En de buurvrouw had ook nog een blaadje laurier.... en een beetje Spaanse peper. Ze ging het halen. En dan maar weer wachten..... "Er moest eigenlijk een beetje vet bij", zei de man. En toen herinnerde iemand zich dat hij in de kelder nog wel wat soepvlees had staan. "Ze zou ook nog wat gebonden moeten zijn", zei de man weer. Want hij had in de voortuin een aardappelplantje zien staan. En enkele knolletjes gingen er ook bij. "Wat zou je denken van een paar worteltjes?" vroeg iemand plotseling. Iemand anders dacht er net aan dat hij nog een raap of twee had liggen, verstopt onder de matras! En nog iemand kwam met een prei. En de overbuurvrouw had nog wat selderij, een handjevol bonen en een savooiekooltje. In korte tijd was het huis gevuld met een adembenemende geur. Daarna hebben ze gegeten. Gegeten, tot ze niet meer konden. En nog was de soep niet op..... Toen nam de pelgrim dankbaar afscheid en wilde vertrekken. "Je vergeet je soepsteen" zei iemand. "Nee, die mag je houden" antwoordde de man. "Je kunt er nog honderd keren soep van koken, als je maar net doet, als wij daareven hebben gedaan". "Toch een wondere steen" zeiden de mensen toen de man de deur was uitgestapt.

Eenmaal uit het zicht verdwenen, raapte de pelgrim een nieuwe steen op van de weg en stopte hem zorgvuldig in zijn rugzak.