Dyscalculie betekent letterlijk “niet kunnen berekenen.” Kinderen en volwassenen met dyscalculie hebben problemen met het leren van bepaalde basisvaardigheden van het rekenen. Zij hebben geen problemen met het inzicht in rekenen. De officiële definitie luidt als volgt:
a‘Dyscalculie is een stoornis die gekenmerkt wordt door hardnekkige problemen met het leren en vlot/accuraat oproepen/toepassen van rekenwiskunde kennis (feiten/afspraken) die blijvend zijn, ook na gedegen onderwijs.’
Kinderen en volwassenen met dyscalculie hebben niet alleen problemen met rekenen, maar ook met de talige omschrijving van de uit te voeren opdrachten. Ze hebben vaak moeite met het uit het hoofd leren van 'stampwerk' (bijv. tafels van vermenigvuldiging ). Het leren van de betekenis van getallen en hoeveelheden, onthouden van een aantal op zichzelf staande instructies en het leren van rekenprocedures gaan soms minder goed. Ook kunnen er problemen zijn met het ruimtelijk inzicht
Verklaringen voor rekenstoornissen zijn in vergelijking met dyslexie niet eenduidig te benoemen. Vaak is er ook sprake van bijvoorbeeld problemen met taal, geheugen, rijping, aandacht of op visueel-ruimtelijk gebied. Rekenstoornissen blijken zeer verschillend te zijn. Dat is logisch: het kunnen rekenen is afhankelijk van een groot aantal vaardigheden:
- Telvaardigheid
- Ruimtelijk inzicht
- Getalbegrip
- Leesvaardigheid
- Kennis van rekenhandelingen
- Informatieverwerking
- Vertalen van een probleem in rekenhandelingen
Wanneer is een onderzoek naar dyscalculie mogelijk
De screening en het verklarend onderzoek kunnen pas worden gedaan wanneer er duidelijk sprake is van een achterstand en er al begeleiding is geweest. De screening kan in samenspraak met de school gebeuren.
Kosten:
vanaf €550 (zonder screening).
.